Dobro jutro! Početkom oktobra se u Kotoru davao “naučni skup” Boka u ogledalu istorijskog nasljeđa u organizaciji srpske nacionalističke organizacije “Matica Boke” i Saveza Srba Crne Gore iz Beograda. Pseudonaučni skup je bio prilika da se IN4S intelektualna ekipa okupi na jednom mjestu i mašta o dezintegraciji Crne Gore.

Autonomija Boke kotorske (SAO Boka)

Srpska pravoslavna crkva u Crnoj Gori podržava i sponzoriše kampanju dezintegracije Crne Gore. To nije novost. Pradavno političko djelovanje ove institucije koje ima za cilj raščlanjivanje crnogorskog identiteta, radi njegove što efikasnije inkorporacije u srpski nadidentitet, najbolje se čita u eparhijskoj strukturi SPC u Crnoj Gori. Umjesto jedne istorijske mitropolije Crnogorske, između dva rata je teritorija Crne Gore podijeljena na nekoliko eparhija, a Cetinju je dato da upravlja samo polovinom današnje Crne Gore, s tim što je i tu u nazivu ove eparhije identitet raščlanjen na crnogorski i na primorski. Tu leži najveća obmana i samoobmana pravoslavnih Crnogoraca koji danas kažu “mi nismo vjernici SPC mi smo vjernici MCP”. Ako živite u Nikšiću, ili Beranama, vi niste dio Mitropolije crnogorsko-primorske, nego budimljansko-nikšićke koja se u hijerarhiji SPC ne podčinjava MCP-u nego je sa njom jednaka. Ako ste u Pljevljima, tada vaš nadležni episkop nije u Pljevljima nego u Prijepolju.

Nego, skrenusmo s teme. Srpska crkva preko svojih i sebi, Srbiji i Rusiji naklonjenih medija godinama u Crnoj Gori promoviše dezintegrišući narativ u kojem Crnu Goru i Crnogorce, kao i njihov identiet svodi na četiri nahije, i promoviše regionalno autonomašenje – Brda, Stara Hercegovina, Boka, “srpsko primorje”.

Priča oko Boke je posebno perfidna. Srpske nacionalističke organizacije i srpski etnonacionalistički autori poput Nikole Malovića odavno promovišu ideju autonomije i nezavisnosti Boke, i zajedno sa nekim aktivistima iz hrvatske i katoličke zajednice Boke kotorske promoviše narativ o dvonarodnom identitetu Bokelja, koji se trenutno maltene nalaze pod okupacijom Crne Gore. Priča o tome kako Boka nikad do 1945. nije bila dio Crne Gore i da je onda nasilno prisajedinjena je dio dobro poznate kampanje. Bilbordi IN4S-a za promovisanje srpskog identiteta pred popis su finansirani kroz nešto što se zove “Srpski narod Boke” i sve je to dio jednog te istog paketa. Koliko tu i te dvonarodnosti ima, Hrvati su mogli da vide upravo na bilbordima koji su bili udžbenički primjer kulturne aproprijacije hrvatskog i crnogorskog kulturnog nasljeđa.

Pomenuti skup je bio odlična prilika da se svi krajnje desni anticrnogorski akademci okupe na jednom mjestu. Od Miomira Abovića, koji je nekad radio na FCJK pa prelomio pred litije, do Časlava “crnogorske su bile u koroti nakon Berlinskog kongresa” Koprivica sa FPN-a u Beogradu. Plejada nativista i primordijalista koji nacije dijele na prirodne i vještačke raspravljala je o autonomiji SAO Boke. Sve bi to djelovalo smiješno da devedesetih nismo u jugoslovensku apokalipsu ušetali kroz slične projekte SAO Hercegovina, SAO Zapadna Slavonija, SAO Sjeveroistočna Bosna, SAO Romanija i ostale.

Boka kotorska sa Budvom predstavlja jedinstvenu kulturnu i istorijsku cjelinu i njenu posebnost treba naglašavati i možda i institucionalizovati. Samo ne na ovaj način i ne preko srpskog nacionalizma. Postoji još jedna falinka cijeloj toj priči – a to je Cetinje. Niti bi Boka bila to što jeste da u zaleđu nije imala Cetinje i Staru Crnu Goru. Niti bi Crna Gora postojala da iza sebe nije imala Boku. Svaki pokušaj da se jedno od drugog odvoji i raščlani uzaludan je i opasan.

Toliko za danas. Ugodan ostatak dana želimo.

(CdM, foto: Antena M)