Ono što je najvažnije: nemamo razloga da se pravdamo. To bi bilo pogrešno.

Upravo na tu psihološku i političku grešku – da im objašnjavamo da nismo to što oni kažu, lažu i mažu – računaju vlasnici i propagandisti, provokatori i saboteri iz medijskog koncerna “Vijesti”.

Izvještili su se u tome – u dugom nizu godina u kojima na stranicama tog dnevnika i u sadržajima njihove televizije traje odvratna haranga i hajka, ozvrtanje činjenica i spinovanje, targetiranje i žigosanje političkih snaga, organizacija i pojedinaca koji odbijaju da ih slušaju i slijede, koji promovišu ideje i stavove što nisu saglasni njihovim i interesima njihovih nalogodavaca i koji ne pristaju da ćute pod pritiskom njihovih manje ili više vidljivih ucjena i reketiranja.

Taj vrsta “novinara” i “kolumnista” upinje se da ocrni i opogani sve koji su se drznuli da brane crnogorske nacionalne i državne interese.

Mučna je to i smrdljiva rabota. Taj slivnik laži i podmetačina, prozivanja i ogovaranja, nekulturnimh i besprizornih ličnih napada – mizogine agresije, pizme i komplekse da ne spominjemo – proizveo je i neke tragične posljedice. Da ne imenujemo sada te počivše ljude, pokoj im duši.

Osokoljeni nekritičkim odnosom nekadašnjih vlasti, kojima se činilo da oprostom poreskih dugova i drugih obaveza mogu kupiti selektivno ćutanje i zaštititi birane izuzetke od ciljane lične hajke u štampanom i u TV izdanju, vlasnici Koncerna su se, logično, koncentrisali na fabrikovanje “alternativne stvarnosti” i na proizvodnju crnogorskih nacionalista, ekstremista i fašista.

Razlog za to je prost: srpska velikodržavna i nacionalistička agresija na Crnu Goru je takvog karaktera da joj treba ukriti tragove, banalizovati posljedice i opravdati namjere. Mnogi tragovi vode do te jazbine.

Umivanje i pravdanje tzv. litija, guranje pod tepih srpskog nacionalizma promovisanog od njegovog glavnog agenta u Crnoj Gori – Crkve Srbije i njene ekspoziture na Cetinju, ignorisanje opšte destrukcije i propadanja koje su donijele dvije “demokratske” vlade, sakrivanje ili ublažavanje svih promašaja i beznadežnih gluposti te politike i njenih karikaturalnih protagonista, kao i njihovih nalogodavaca i mentora iz Srbije – postali su stalna radna obaveza i zadatak “Vijesti”.

Skandal sa BIRN “analizom,””, koji je tek na početku, otkrio je dugo skrivane tragove koji, nimalo slučajno, vode – opet do “Vijesti”. “Novinarka se družila sa kriminalcima jer prati crnu hroniku!”, uspio je da izgovori formalno glavni urednik! Ono što Agencija za nacionalnu bezbjednost (ANB), osakaćena i desetkovana smjenama i infiltracijom iz srpsko-ruskih obavještajnih krugova zamisli i projektuje – tu su “novinari” Vijesti da pretoče u “istraživačke” tekstove i “ekspertske” analize.

I kolumne, naravno.

Recept je poznat: gebelsovskim ponavljanjem stvoriti narativ, odnosno percepciju da je neko ekstremni nacionalista ili “fašista” u povoju (to je najnoviji izum: fašisti koji to još uvijek nisu, ali će to sigurno postati?!) i onda, iz broja u broj, iz sedmice u sedmicu, mjesecima i godinama, hraniti čitalačku publiku “dokazima” o crnogorskim komitama, milogorcima, plaćenim patriotama, kriminalcima, korumpiranim ekstremistima, nacionalistima i ksenofobima, koji su, tobože, nekakav drugi pol i ekstrem na političkoj i društvenoj pozornici Crne Gore.

I tako dalje – sve do građanskih “Ima nas” protesta, koji su ozbilino uzdrmali i dodatno kompromitovali ideološku i propagandnu misiju “Vijesti”.

Posljednja epizoda te kontinuirane laži i spinovanja donijela je najnoviju zamjenu teza. Političke snage koje su se obratile Venecijanskoj komisiji za mišljenje povodom (očigledno neustavnih) izmjena i dopuna Zakona o Predsjedniku, zapravo “marširaju na Veneciju” – to jest, kao nekada Musolini, na Rim! Desna, desna, desna!

Divnog li i orginalnog poređenja!

Komunikacija sa tijelom Savjeta Evrope zaduženim za ekspertske analize i tumačenja ustavno-pravnih problema pretvorena je, tako, u propagandističkoj interpretaciji “Vijesti”, u brutalno nasilničko gaženje reda i poretka. Obraćanje molbom za stručno mišljenje kao akt terorizma! Mirni protesti kao nacionalistička rulja!

Objašnjenje je jednostavno: građanski protesti koji traže povratak regularnosti, zakonitosti i ustavnosti – najopsaniji su za “Vijesti” i njihove političke pulene.

Za to vrijeme, opasna i anti-državna namjera da se zakonom mijenja Ustav i da se, zapravo, Crna Gora uvede u jedan primitivni državni udar, kao finale politike kojom se naša zemlja u posljednje dvije, to jest tri godine gura u haos i u političke i građanske sukobe nesagledivih posljedica – za “Vijesti”je sasvim prihvatljiva “nova normalnost”. Taj marš ne brine “Vijesti”. Kao što ih nisu brinuli marševi Crkve Srbije u Crnoj Gori. To je marširanje bilo demokratsko!

Tobožnji “Marš na Veneciju” je, dakle, opasna maligna nacionalistička rabota. Fašistička, pobogu! Ali je obnovljrni i osnaženi, višedecenijski marš na Drinu emancipatorski. Simpatičan, čak!

Čudo su metafore!

Vodeći propagandista Koncerma se ne zaustavlja na tom iskontruisanom “poređenju”, u kojem mu se priviđa Musolini. Crnogorski nacionalisti i ekstremisti – svi od reda neznaveni, nekulturni i neobrazovani, “ljudi za koje niko ne zna i koji ništa ne znače” – su sada i anti-zapadni, anti-evropski i, naravno, anti-američki sumnjivi elementi i marginalni provincijalci nedostojni pominjanja.

Jedino što ih autor – kojem nećemo pomenuti ni ime, ni neprijatni četvoronožni nadimak – stalno pominje! Iz teksta u tekst, sa upornošću i mržnjom koja ukazuje na snažne frustracije i teške lične komplekse. Ali, da ne detaljišemo. I tu intimu treba poštovati, kakva je – da je.

Da ne zaboravimo: detalj o pomenutom “anti-amerikanizmu” je posebno interesantan. Davno je taj “novinar” pokazao svoje vanredno poznavanje američke i svjetske diplomatije. Njegovo “otvoreno pismo” predsjedniku Obami o tome kako je tadašnji ambasador SAD u Crnoj Gori Roderik Mur “član užeg kabineta DPS” po svojoj stupidnosti se može mjeriti jedino sa dugogodišnjom opsesijom djelovanjem ambasadorice Janine Hrebičkove i sa najnovijim fiksacijama i frustracijama koje se tiču “korumpiranih” evropskih diplomata i zvaničnika – od Miroslava Lajčaka, preko Vladimira Bilčika, do Tonina Picule. Opet su DPS i njen predsjednik potkupili sve pomenute, pa oni govore i pišu po narudžbi!

Lične uvrede, koje su zaštitni znak kolumniste “Vijesti”, smo ostavili za kraj. One tamo i spadaju, kao talog i dno, kao prava mjera i nivo primitivnih i nekulturnih ljudi, skučenih u svojoj omrazi i zavisti.

Bilo bi porazno uvredama odgovoriti na te uvrede. Ispod je časti istim rječnikom replicirati na te laži i odvratnosti. Smješak prezrenja je za to vazda bio najbolji odgovor i najefikasniji lijek.

Mada tu lijeka odavno nema.

(Antena M)