U Srbiji se desio skandal, koji to više i nije. Jer je Srbija nadišla i skandale i samu sebe, i jer je Srbija normalizovala nacizam kao poželjnu aktivnost, kako u sadašnjosti tako i u prošlosti.

Najbukvalnije.

Nedićevci na duplerici

Naime, kvislinška neonacistička formacija Srpska državna straža, koja je djelovala na prostoru Srbije tokom njemačke nacističke okupacije pod komandom izdajnika Milana Nedića, našla se na promotivnom kalendaru Ministarstva unutrašnjih poslova (MUP) Srbije za 2024. godinu.

Da dobro ste pročitali!

I vidite ono što je bila (nominalna) sramota Srbije zadnjih makar pola vijeka, u zadnje vrijeme se izvrnulo u ponos Srbije.

Nakaradno, ali je tako.

Samo se pitam da li srpske vlasti lažu sad ili tad? Ili će biti da su se za vrijeme mrskog im socijalizma samo pretvarale kako su raskrstile sa nacistima i fašistima u svojim redovima, a da su najiskrenije u vajnoj demokratiji sve sa rehabilitovanim Dražom Mihailovićem, Nikolom Kalabićem i vaskolikim četničkim pokretom kazale ko im je srcu drag.

Pa čak ni u takvoj, revizionizmom premreženoj Srbiji, Milan Nedić i njegove nacističke falange nisu rehablitiovane. Za one koji ne znaju, zahtjev za rehabilitaciju predsjednika kvislinške Vlade Srbije tokom Drugog svjetskog rata Milana Nedića, Viši sud u Beogradu je odbio još 2019. godine.

Sve do sad, kako se čini.

Naime, kako stoji u zvaničnom saopštenju od petka, 26. januara MUP Srbije je naveo da je SDS (Srpska državna straža) „deo istorijskog razvoja srpske policije, pa su njihove fotografije uvrštene u kalendar (…) da bi ilustrovale izgled policije tokom okupacije“.

E, ako vam je Nedićevski okupacioni zbor dio “istorijskog razvoja“ onda ne treba da čudi što su vam danas zvijezde ratni zločinci i koljači Mladić, Krstić, Karadžić i ostala krvava bratija.

Kako stoji u dalje u zvaničnom saopštenju, na fotografiji je prikazana „Parada Srpske državne straže na Terazijama u Beogradu 1942. godine“, piše Radio Slobodna Evropa, a povjesničari već sad govore da je i sam datum fotografije netačan, jer se radi o paradi koja je održana mnogo kasnije, kad su ove formacija imale debelo krvi na svojim rukama, a što je još poraznije i strašnije.

Lokalni neonacisti su bili regularna vojna formacija u okupiranoj Srbiji

Za one koji ne znaju, Milan Nedić, koji je bio na čelu kvislinškog aparata u okupiranoj Srbiji, u cilju gušenja antifašističkog otpora je imao dvije oružane formacije – Srpsku državnu stražu i Srpsku graničnu stražu.

Ovi prvi, dakle SDS su osnovani 1942. sa ciljem očuvanja okupacionog fašističkog poretka i borbe protiv antifašističkih snaga.

Za njih su vezani brojni zločini, a bili su poznati po surovostima kako bi, prema riječima istoričara Milivoja Bešlina, uklopili okupiranu Srbiju u „novi poredak“ predvođen nacističkom Njemačkom Adolfa Hitlera.

Doduše, treba znati da se tom istom Hitleru divio i vrh Crkve Srbije na čelu sa vladikom Nikolajem Velimirovićem, koji je na sva zvona hvalio Adolfa Hitlera. Pa je onda, ako čitamo povijest u tom ključu, zapravo potpuno normalno što su lokalni neonacisti bili regularna vojna formacija u okupiranoj Srbiji.

I njima se danas odaje počast!

Neonacista kao stvar prestiža!

Što znači da Srbija nije otišla puno od same sebe od prije osamdeset godina.

“Neko u MUP-u je svesno i namerno želeo da uspostavi kontinuitet sa fašističkim i zločinačkim formacijama koje su bile u funkciji okupatora, odnosno, Trećeg rajha. Time nije samo izvršena rehabilitacija domaćeg fašizma, već je i legitimisana i kao poželjna predstavljena izdaja zemlje, jer je kolaboracija drugo ime za izdaju“, govori za beogradsko “Vreme“ povjesničar Milovoj Bešlin.

I upravo je to poenta!

U Srbiji danas, u kojoj su četnici odavno prebačeni na “pozitivnu stranu istorije“, a partizani protjerani na margine kao “crveni nakot“ i “Brozova kopilad“ ne samo da je zakonski dozvoljeno slaviti naciste i njihove sluge nego je i društveno poželjno i politički probitačno. A što nam ne govori samo jedno o jadnom stanju srbijanske politike nego i o mizeriji trenutnog stanja narodnog duha u toj istoj Srbiji.

I što je najstrašnije, nije to samo produkt Vučićeve autarhije, a ne! Podsjećam vas da su i tzv. demokratske vlasti nakon pada Miloševića bile te koje su rehabilitovale četnike, uvele vjeronauku u škole, a beogradske vlasti u to vrijeme su po riječima Milivoja Bešlina, kačile među gradonačelnike prestonice i sliku šefa zloglasne, fašističke policije Dragog Jovanovića.

Pa je onda zapravo gotovo iluzorno očekivati da će u četnifikovanoj Srbiji danas neko dići glas protiv ovog skarednog čina izvedenog pod patronatom države Srbije. Takvi su samo statistička greška, skrajnuti od svega!

Mada, ja to gledam sa potpuno drugačije strane. Naime u MUP-u Srbije su se pojavili potpuno iskreni ljudi koji su samo stavili jedinu zakonsku srpsku vojnu formaciju koja se tada šepurila po Beogradu. A to što je bila nacistička, pa to nam mnogo više govori o stanju tadašnjeg Beograda!

Samo mi se čini da se slabo šta promijenilo u ideološkom smislu od te 1942. do danas u Srbiji. Ako lažem ja, ne laže kalendar u stanicama policije Srbije!

(CdM/foto: Autonomija)