“Ako se zna da su građani Srbije u zadnjih pet godina na tlu Crne Gore počinili četiri puta više krivičnih dijela od građana Turske, zašto niko od zabrinutih huligana ne skandira, Srbi napolje iz Crne Gore? Zlobnici bi rekli, neće valjda sami sebe protjerivati?!”

Podgorica, ponedjeljak veče. Grad od Mediterana i betona, od sunca i bure, od građanske države i navijačkih nacionalističkih parola.

Ulice su gorjele od urlika: “Turci napolje!”. Huligani su špartali, nosili palice, uz palice bijes, nosili nakaradnu paraistoriju koja im se stalno vraća kao podrig lošeg piva. I sve to, kaže službena verzija, zbog “porasta kriminala među turskim državljanima”.

Ajde?!

Divno.

Kad se nacionalizam presvuče u maskirne boje “brige za bezbjednost”, zna se da slijedi fašistička predstava. Ova je bila i tužna i predvidljiva.

Statistika – ta dosadna “turska istina”

E sad, svi mi imamo onog jednog rođaka koji “zna sve podatke”. E pa ovaj put je taj rođak zna– prekršajnu statistiku.

A statistika tačno kaže ko su u proteklih pet godina strani državljani u Crnoj Gori koji su najčešće činili krivična djela – evo redom:

Državljani Srbije – 936
Kosova – 439
Albanije – 323
Bosne i Hercegovine – 321
Rusije – 260
Turske – 253

Dakle, ako bi se parolna huliganska logika primjenjivala dosljedno na ulicama Podgorice, trebalo bi da odzvanja: “Srbi napolje iz Crne Gore!”.

Ali ne, to se ne viče. Ne kažem da je dobro zazivati bilo čije protjerivanje, gluho bilo. Samo primjećujem mutavi patern šutnje na jednu statističku očevidnost.

Jer to se ne govori.

Jer sadašnja “osvežena” Crna Gora ima jednu vrstu “selektivne decibelaže” – urlici se pale samo kad je mržnja politički poželjna, a gase se kad istina zakuca na vrata.

Bejzbol palice i nacionalna velikosrpska matematika

Policija je, kažu, privela više lica. Našli su bejzbol palice, maske, sve što treba za savršen balkanski huliganski ponedjeljak.

A u izvještajima stoji da se “poziva na suzdržanost”.

Suzdržanost?! Koga? Kada? Od čega?

Suzdržanost turskih državljana koji su u glavnom gradu kao Jevreji u Varšavskom getu?! Ili suzdržanost mladića u kapuljačama da ne tuku baš svakog Turčina na koga nalete? Šta znam, rastezljiva je ta, kako je zovu, suzdržanost.

Jer šta je suština?

Ljudi koji ne razlikuju pojedinca od nacije, a parolu od istine.

Ljudi koji vjeruju da se kriminal može očistiti linčom i pogromom.

Ljudi koji misle da se Crna Gora čuva tako što se iz nje protjeruju “oni drugi”

Ne čine građansku Crnu Goru!

Dobro, reći ćete, oni je niti ne žele!

I bićete u pravu.

Kako Beograd kažnjava Ankaru – preko Podgorice

Reis Islamske zajednice u Crnoj Gori Rifat Fejzić upita vrlo precizno, da li to Beograd kažnjava Tursku preko Crne Gore?

Jer otkad su Erdogan i Vučić započeli svoje ljubavno -hladnoratovske igre oko isporuke oružja Kosovu, nešto se u balkanskom eteru pokrenulo.

Pa eto, možda je “Turci napolje!” samo kolateralna poruka iz Beograda, ispisana tuđim sprejem, ali uvijek poznatim rukopisom.

Nije prvi put da se crnogorski pločnik koristi kao daljinska tabla za politiku srpskog sveta.

Građanska država – ali samo na papiru

E sad dolazimo do one najtužnije, najgorkije istine.

Ako je Crna Gora građanska država, zašto maskirani i manje maskirani građani Crne Gore ne demonstriraju protiv građana, maskiranih ili manje maskiranih – Srbije – koji su prvi po broju krivičnih djela u Crnoj Gori?

Hipotetišem: Zašto se ne pišu grafiti “Srbi napolje”?

Pa zato što bi se autor sam morao ispisati sa sopstvenog grafitnog zida, a bogme i naroda.

I još važnije, zato što građanska Crna Gora često ostaje bez građana kad treba biti građanska.

Najiskreniji i najtačniji odgovor se, zapravo, krije ispod onog podgoričkog grafita “Turci napolje”.

Potpisan je sa ocilima i četiri “S”.

Da, ista ona četiri slova koja su pratila mržnju od Vukovara do Srebrenice, sad uredno stoje ispod jedne nove parole u gradu koji se kune u građanstvo, ali maršira pod zastavom svog poraza.

Kad neonacisti nose masku “patriota”

Neonacizam kod nas ne dolazi sa kukastim krstovima, nego sa “tradicionalnim vrijednostima”.

Ne nosi crnu uniformu, nego duks sa natpisom “Srpski svet”.

I ne viče “Sieg Heil”, nego “Turci napolje!”

A suština je uvijek ista. I zato je ovaj bizarni naci mimohod, koliko god smiješan izgledao, zapravo ogledalo jednog poraza.

Poraza građanske Crne Gore.

A građanska država nije samo ono što piše u ustavu-to najmanje, nego ono što piše na zidu kad niko ne gleda ili kad svi vide i kolektivno okrenu glavu.

Turizam mržnje i miris paljevine

Možda će neko reći – to su samo huligani, to nije Crna Gora.

Ali jeste. To jeste Crna Gora.

Crna Gora to postaje svaki put kad ćuti, kad relativizuje, kad kaže “pa i Turci su krivi”.

Crna Gora postaje ta rulja svaki put kad ne vidi da je nacionalizam ulična zarazna bolest koja uvijek traži novog domaćina.

I zato, kad sljedeći put neko upali bengalku i zagrmi “Turci napolje!”, neka samo pogleda svoj pasoš.

Jer on nije o Turcima.

On je o Crnoj Gori.

O zemlji koja se još nije odlučila – hoće li biti građanska država svih građana, ili samo privatni selektivni posjed srpskog sveta.

Eto odgovora, jasno napisanog na zidu i stidljivo prećutanog u srcima mnogih:

Crna Gora jeste građanska država – ali samo dok se ne čuje huliganski povik.

Kad se začuje, postaje samo država građanskog poraza.

I da, taj poraz – kao i sinoćnji neonacistički mimohod – krije sramotu, strah i istinu koju niko ne želi da izgovori:

da građanska Crna Gora, sinoć, nije bila na ulici.

Prespavala!

(CdM, foto: NDNV)