Iako je SDPV jasno ukazala na ozbiljne nedostatke nacrta, a kasnije usvojenog Statuta AP Vojvodine, kasnija događanja sa protivustavnim odugovlačenjem izjašnjavanja Republičke Skupštine, politički tok i rasprave o Statutu i Zakonu pokazali su građanima Vojvodine nekoliko sledećih činjenica:
– da je Statut AP Vojvodine jedan mizerni, podzakonski akt, koji sam, bez drugih zakona koji se donose u Republičkoj Skupštini u Beogradu, a ne u Pokrajinskoj Skupštini, ne donosi ništa Vojvodini, sem radnih mesta partijskoj birokratiji, što se u slučaju Pokrajine odnosi na sve stranke i pozicije i opozcije tranutnog sastava Skupštine Vojvodine;
– da Zakon o utvrđivanju nadležnosti nosi lažno ime, jer je to zakon o poveravanju poslova iz nadležnosti, obzirom da AP Vojvodina i dalje nema svojih, izvornih prihoda i ne može sama da ostvaruje nikakvu politiku, nego je samo „protočna“ cev Republičkih sredstava i centralizovane politike;
– da u samoj vladajućoj Demokratskoj stranci postoji različito viđenje AP Vojvodine i njenog budućeg razvoja između onih članova i rukovodioca koji žive i rade u Vojvodini i onih koji vladaju strankom u Beogradu;
– da je ostrvljena Socijalistička partija Srbije, koja je tokom devedesetih godina devastirala Vojvodinu, ponovila svoju jezivu ulogu dvadeset godina kasnije na istom mestu u Novom Sadu, pokazujući da Miloševićeva politika nije bila slučajnost, nego izraz provincijalne mržnje prema svemu što je drugačije od srpskog opanka i velikosrpskog sna sa prestonicom u Beogradu, Belom dvoru ili Krunskoj ulici, ovoga puta sa Demokratskom strankom i strankom Arkanovog telohranitelja;
– da je Liga socijaldemokrata Vojvodine nedorasla za onu emancipatorsku ulogu koju je same sebi namenila i zbog čega su građani Vojvodine glasali za nju u okviru Koalicije „Zajedno za Vojvodinu“, što će, uz antivojvođanski zakon o političkim partijama, dovesti do nestajanja neophodnog vojvođanskog političkog subjekta za nastavak procesa osvajanja autonomije Vojvodine;
– da je Vojvodina i njena autonomija još uvek na dnevnom redu, ne samo zbog toga što njen status nije rešen u državi Srbiji, nego što će proces evropskih integracija nužno zahtevati jačanje njenih funkcija, što je u potpunoj suprotnosti sa sadašnjim Statuom i zakonom;
– da država Srbija sa ovakvim Ustavom, nedemokratski donešenim i neprihvaćenim od građana Vojvodine, ne može da se uspostavi kao moderna država i da će se to ili dogoditi kroz neki novi ustav, ili će se samourušiti.
(Saopštenje Socijaldemokratske partije Vojvodine)