Zamislite jednu evropsku zemlju na čijoj teritoriji se nesmetano odvijaju ruske patriotske igre za najmlađe i to sve pod ingerencijom lokalnih desničarskih organizacija i predstavnika Rusije?

Ne, ne radi se niti o Rusiji, niti o Bjelorusiji, a to su valjda jedine dvije zemlje na svijetu u kojima zdrav razum može zamisliti ovakve bizarne aktivnosti. Riječ je, pogađate, o državi Srbiji, koja je u ovom mjesecu (maju) bila domaćin, hm… kako ga nazvati, domaćin rusko-srpskog poluvojnog domoljubovig kampa za najmlađe.

Za djecu Srbije sa slovom ‘Z’

“Deca školskog uzrasta, postavljeni šatori, istaknute zastave Rusije i Srbije, predstavnici kontroverznog centra koji drže obuku iz prve pomoći, neki su od detalja sa dečijeg kampa održanog na jugu Srbije u organizaciji nekoliko udruženja ratnih veterana Srbije, ali i zvaničnih predstavnika Rusije” navodi se u slikovitom objašnjenju RSE.

Za one koji ne znaju, jedan od organizatora bio je i Srpsko-ruski humanitarni centar iz Niša koji, uprkos upozorenjima zapadnih zemalja, sasvim legalno radi i funkcioniše na tlu Srbije, a koji je neka vrsta prelazne, logističke faze između špijunskog centra i poluvojne baze.

E ti i takvi ljudi, među kojima su bili i oni sa slovom “Z” na odjeći, držali su djeci obuku iz, kako kažu, “prve pomoći”.

Zapravo, najčudnije je što ovakve putinofilske, poprilično legalne aktivnosti više nikoga i ne čude, ni u Srbiji, niti u regionu. Pod krinkom “dječijih igara” vrši se indoktrinacija najmlađih i kao da im nije dovoljno filovanja djece putinofilijom koja buja u Srbiji, napravljeni su, eto, i kampovi u kojima će se oblikovati novo putinofilsko meso na tlu Balkana.

I zapravo je nezamislivo koliko su dalekosežne posljedice ovakve “meke moći” Ruske Federacije u Srbiji, koja je izvršila agresiju na Ukrajinu, a svijetu svakodnevno prijeti nukelarnim holokaustom.

Ali, hajde da se vratimo na Srbiju koja je, osim sigurne kuće za ratne zločince, (p)ostala i leglo ruskih bojovnika, špijuna, terorista i operativaca, a koji se skrivaju ispod naziva “humanitaraca” i uz to vrlo dobro znaju šta rade. Ovde se valja sjetiti i Putinovih “Noćnih vukova”, poluterorističke organizacije ili, ako se USA pita, terorističke organizacije koja se sasvim slobodno i uz medijsku pompu reklamira i u Srbiji i RS-u kao “humanitarna organizacija”.

O kakvom “humanitarnom” radu se radi nije poznato, tek se zna da je uz njih preko 80 posto Srba protiv ulaska Srbije u NATO i EU inetgracije i za jačanje ionako jakih veza sa Putinovom Rusijom.

Da li su Rusi jači i od Vučića i u Srbiji?

I da se razumijemo, nije ovo prvi put da se pod ruskom šapkom organizuje neki tinejdž-militantni vojni kamp u Srbiji. Poznat je slučaj sa Zlatibora iz 2018, kad su identične službe organizovale omladinsko-patriotski kamp za djecu i mlade od 14. do 24. godine. Inače, kamp je nastao u saradnji sa ruskom desničarskom organizacijom “ENOT Corp” o radu ovih “humaitaraca” dovoljno je kazati da ih je zbog brutalnosti i kriminala i Rusija ovakva kakva jeste kažnjavala.

I tu kontroverzi nije kraj. Tada je čak i predsjednik Srbije Aleksandar Vučić ovaj kamp nazvao “paravojnim”, dok je tadašnji srbijanski ministar unutrašnjih poslova Nebojša Stefanović objasnio da je policija zatvorila kamp zbog “moguće zloupotrebe djece i uznemiravanja javnosti”.

Međutim, samo godinu dana poslije, dakle 2019, identičan kamp je ponovno nesmetano otvoren na istom mjestu i nastavio je sa radom.

Da li je ruski uticaj jači i od Vučića u Srbiji? Razmislite malo.

Tako da, nakon svega, zapravo možemo pričati o rusofilskoj Srbiji kontinuiteta koja, zajedno sa ruskim operativcima na terenu, isporučuje neograničenu indoktrinaciju najmlađim stanovnicima ove zemlje. Nekažnjeno i nesmetano do sada.

I šta ćemo sad: Da li je sve do vlasti?

I onda trebamo pogledati na jedan drugi fenomen, a može se podvesti pod maksimu da nije vlast kriva baš za sve.

Ako vidite forume, društvene mreže ili komentare ispod vijesti o fromiranju dječijeg kampa za vojnu obuku, koju su usput budi rečeno objavili baš rijetki mediji u Srbiji, naći ćete gotovo neizostavno na odbravanje i na podršku u radu, kako se to kaže “braće Rusa”.

Samo jedan komentar ispod teksta srbijanskog Blica o ruskom dječijem vojnom kampu u Srbiji govori vam valjda sve: “I šta ćemo sad. Kada zapadnjaci love talente po Srbiji, organizuju razne soroševske seminare, formiraju petu kolonu i NVO onda je to KUL kako vole da kažu naše prodane duše. Srbija mladima obezbeđuje kladionice i kafiće najveće narko i alko festivale.”

Ovakav vid antizapadnog i proruskog ponašanja i gledanja na svijet predstavlja jedan patern, obrazac koji je u Srbiji prisustan decenijama, neko će reći i vijekovima. I ta vrsta deluzivnog, sužanjskog posmatranja realnosti ide toliko daleko da je zemlja Srbija, valjda jedina država na svijetu u kojoj su lokalni nacionalisti zavrtili cijeli krug i postali autošovinsti, da uoptrijebim njima omiljeni izmišljeni izraz. Najjednostavnije rečeno, ljudi više vole Rusiju od sopstvene zemlje Srbije i spremni su na sve nezakonite i antiustavne načine da to i dokažu.

Kad ljevičari postanu domobrani

Na koncu, ne treba da nas čudi nekakav anonimni komentar, ako znamo da se gro tzv. ljevice u Srbiji koja bi trebala biti korektiv društva, ili je otvoreno uz okupatora Putina ili se pod izgovorom, kako “nema dovoljno informacija” bacio u tihovanje domobranskog tipa.

Ako tome dodamo i raznorazne NGO udruge koje su bile glas razuma, a koje su danas postale neka vrsta ruske misli na terenu ili makar mašina za lažnu “neutralnost”, onda vam je jasna pozicija ne samo Srbije danas, nego i najmlađih, koji su od rođenja zatrovani putinofilijom.

Pa je postojanje jednog ovakvog kampa u centru zemlje, strašno to zvuči, stvar dobrog građanskog manira u Srbiji danas.

Samo.

Samo postavlja se onda pitanje, do kad će Srbija pod krinkom izmišljene “neutralnosti” kriti svoju ogromnu privrženost Rusiji, pogotovo u vremenu u kome se svijet izlomio na one civilizovane koji su protiv Putinove fašističke agresije i one (malobrojne) koji podržavaju istu?

Na Vučiću je da prelomi i tako odredi prije svega svoju političku sudbinu, ali i budućnost Srbije. Hoće li Srbija krenuti putem EU integracija i NATO pakta ili ruske gubernizacije, saznaćemo jako brzo. Paradoksalno, na ovom putu Vučiću je najveći neprijatelj indoktrinisani narod Srbije, koji je zatrovan upravo Vučićevom ideologijom, a koji je nakon višedecenijskog rusofilskog drila u dubokoj povijesnoj žabokrečini.

Na koncu, ona djeca koja se “igraju” ruskih bojovnika u centralnoj Srbiji biće najveće žrtve tog isprojektovanog mita o rusko-srpskom bratstvu, a koji je nastao zarad potreba Rusije da se približi toplim morima i očajničke potrebe Srbije da je neko “zavoli kao državu”.

(Al Jazeera, foto: privatna arhiva)