Organizacija civilnog društva građanki i građana Vojvođanski klub podseća da se navršava dvadeset godina (28. mart 1989. godine) od donošenja ustavnih amandmana na tadašnji Ustav Srbije (iz 1974.). Ovim činom je započelo ustavno ukidanje autonomnih pokrajiana u Srbiji začeto uličnom halabukom i nasilnim sredstvima u takozvanoj jogurt revoluciji iz 1989. godine. Taj dan ukidanja vojvođanske autonomije i ukidanja dostojanstva građana pokrajine dugo se u Srbiji, sve negde posle 2000. godine slavio kao dan državnosti Srbije, jer je «Srbija iz tri dela postala cela». Tog neradnog dana u Vojvodini zbog slavlja bio je razređen gradski prevoz, zatvorene prodavnice, ustanove, banke… , tako da građani nisu mogli da obave i najminimalnije potrebe. i sve to zbog nametnutog slavlja za ukidanjem vojvođanske autonomije.
Čin donošenja ustavnih amandmana, koji su autonomiju svele na praznu floskulu obavljen je u svečanom ozračju Sava centra u Beogradu, uz prisustvo najviših rukovodioca tadašnje SFRJ, crkvenih veledostojnika, akademika SANU. Naravno sve to uz direktan prenos na tadašnjoj beogradskoj i tadašnjoj novosadskoj RTV. Kada je tadašnji predsednik srbijanskog parlamenta (Borisav Jović) proglasio Ustav zaorio se gromki aplauz.
Odjeci tog aplaudiranja skresanja Vojvođanske autonomije na nularicu i danas se čuju iz prestolnice. Čuli su se 1990. godine kada je vojvođanska autonomija drastično smanjena u Ustavu Srbije, a i 2006. godina kada je donet nov ustav samostalne Srbije, u kojem je ta tendencija nastavljena bez obzira što u Vojvodini taj ustav na referendumu nije dobio prolaznost. Ti aplauzi su glasni i danas u protivljenu da republički parlament da saglasnost na predlog Statuta Vojvodine. Zato se, valjda i preti smrću nekim pojedincima istaknutim u parlamentarnom i političkom životu Vojvodine i članovima Vojvođasnkog kluba ukoliko dođe do usvajanja Statuta.
Danas, dvadest godina kasnije mora se konstatovati da građani Vojvodine najbrže osiromašuju u odnosu na grad Beograd i centralni deo Srbije, a da je prosek primanja najmanji u Vojvodini. Vojvođani su plaćali sva Miloševićeva ratišta i gradilišta, a sada plaćuju samo gradilišta i to pšre roka u nadi da se više neće ratovati iz «patriotskog» praznoverja. Nećemo se iznenaditi ako iz vojvođanskog džepa se isplate i desetoogodišnji dugovi zbog neplaćenih računa kosovskim elektranama za utrošenu električnu energiju.
Današnja Vojvođanska autonomija je svedena na autonomiju bet autonomije, na matematičku formulu i budžetski trošak od sedam odsto koji se može ukiniti zbog svetske ekonomske krize. O nipodoštavanju Vojvodine i njenih institucija, najilustrativnije govori odugovlačenje za davanje saglasnosti na Statut Vojvodine. nekada se u Vojvodini gledalo u nebo da liće pasti kiša kako bi spasla letinu, a danas se gleda na Beograd kad će se smilovati i dati saglasnost na najviši pravni akt. Vojvodine.
Vojvođasnki klub insistira na hitnom davanju saglasnosti i usvajanju Zakona o prenosu nadležnosti, koji je konačno «stigao» do Novog Sada. o sadržaju tog dokumenta nemamo uvid pa nemamo komentar,
Podsećanje na događaje od pre 20 godina je podsećanje na konstantno ponižavanje Vojvodine i njenih građana Vojvodine koje se i danas nastavlja.
Izlazak iz ove situacije je novi istorijski dogovor dva istorijska entiteta Srbije i Vojvodine, što podrazumeva inicijativu za donošenje novog, ovog puta zaista demokratskog ustava na ustavotvornoj skupštini, totalnu demontažu sa memorandumskom Srbijom. punu decentralizaciju Srbije u kojoj će Vojvodina raspolagati zakonodavnim, sudskim i izvršnim nadležnostima koja će biti deponovana u njenom konstitutivnom aktu.
Ukoliko se to ne dogodi biće još, nažalost sličnih podsećanja, a u Vojvodini će biti još ponižavanja i živeće se sve gore i gore.
Vojvodina se nalazi u Srbiji nakon osamostaljenja Crne Gore (2006.god.), a pod Srbijom je punih jubilarnih dvadeset godina. I tome mora doći kraj.
Saopštenje Vojvođanskog kluba