U prošlonedeljnom broju u vašem listu objavljen je članak sa naslovom „Velika Ugarska bez pardona“, koji bljuje vatru na Mađarsku, međutim, vrvi od neistina i zlonamernih insinuacija

U prošlonedeljnom broju u vašem listu objavljen je članak sa naslovom „Velika Ugarska bez pardona“, koji bljuje vatru na Mađarsku, međutim, vrvi od neistina i zlonamernih insinuacija.

Po autoru u našoj zemlji u fokusu vladine politike stoji teritorijalna revizija, i vlada i ne skriva svoje pretenzije na susedne teritorije kako bi ukinula posledice Trijanonskog sporazuma. Tvrdnje su, naravno, bez ijednog kredibilnog dokaza.

„Istoričar“ D. Petrović, uporedivši predratni period kada je Mađarska zaista težila reviziji granica, tvrdi da se „slična priča ponavlja od 1991, od kada Mađarska ponovo pokazuje interesovanje za susedne oblasti“. „Istoričar“ M. Parović se pita „da li su neskrivene pretenzije prema susedima samo želja mađarske politike ili je Budimpešta za ovaj projekat dobila zeleno svetlo od neke jače države iz EU“? Dalje: „Mađarska vlada jasno stavlja do znanja svim susedima da ne prihvata posledice Trijanonskog sporazuma.“ A i akademiku Krestiću činjenica da se za Vojvodinu na mađarskom kaže „Delvidek“ (= južni krajevi) „jasno govori o teritorijalnim aspiracijama“ Mađarske.

Da odmah raščistimo jednu zabludu: taj geografski naziv postoji od 19. stoleća, i po tradiciji odnosi se na sve što ima veze sa kulturom, jezikom, etnografijom, stanovništvom, novinama, i istorijom ovog područja. Kada se radi o aktuelnoj političkoj terminologiji, uvek se koristi mađarski izraz „Vajdasg“, tj. Vojvodina. Zaključak g. akademika je dakle površan i pogrešan. Mađarsko govorno područje se nije (bitno) promenilo sa promenom državnih granica, i time je ostalo nepromenjeno sve što ima veze sa kulturom, jezikom i identitetom. Mađari se u Vojvodini, dakle, i dalje nalaze u „južnim krajevima“ mađarskog govornog područja. Razmislite samo: zar su Srbi prestali biti Srbi samo zato što su se granice pomerale nad njima i oni su se jednog momenta zatekli van granica Srbije?

Nijedan kvadratni santimetar ne želimo „da povratimo“. Postoji samo jedan način da prevaziđemo posledice Trijanona (i ovo naše iskustvo rado delimo sa svima koji moraju pretrpeti sličan raspad teritorijalnog jedinstva): da sačuvamo duhovno jedinstvo (jezik, kulturu, tradiciju) nacije, i da izgradimo tako dobre odnose sa susedima da zajedno s njima obezbedimo opstanak i prosperitet naših sunarodnika van granica.

Da li ima trunke realnosti u tvrdnji da Mađarska želi da otcepi Vojvodinu gde ima svega 14 odsto Mađara? Da li je „fer“ sugerisati da Mađarska stoji iza zamišljene secesije Vojvodine, pa opisivati zahtev ovdašnjih mađarskih stranaka za udruživanjem opština sa mađarskom većinom, kao nešto što predstavlja pretnju za teritorijalnu celinu Srbije, dok se i sama Srbija zalaže za „asocijaciju“ srpskih opština sa širokim ovlašćenjima na severu Kosova? Mađari prema tome pokazuju puno razumevanje!

U svom kratkom odgovoru moram biti kategoričan: vaš članak odražava predrasude i loše namere redakcije. Kako drugačije tumačiti podnaslov: „Ponavlja li se situacija koja je 1941. dovela do krvavih promena granica u regionu?“

Ovo je, gospodo, sramotno, i podseća na ratno huškanje. Prizivati bauke ratnih vremena kada za to ne postoji nikakav razlog? Praviti neprijatelje kad ih nema, upravo u vreme kada su odnosi Srbije i Mađarske na „istorijski najboljoj“ uzlaznoj putanji? Kada obe države i vlade intenzivno rade na iskrenom pomirenju, na svestranom i bližem povezivanju naših zemalja na svim poljima?

Paranoičnih pogleda ima na svakoj strani. I u Mađarskoj, gde ni stranka „Jobbik“ ni – potpuno marginalna grupacija „64 županije“ nisu bliske sa vladom. Vidim da i u Srbiji dobija prostor u štampi onaj ko želi da iznosi uvrede.

(Vojvodina danas)