Skandiranje „Nož, žica, Podgorica“, čija je aluzija na Srebrenicu prenerazila javnost i izazvala oštre reakcije, ali i glasno ćutanje dijela crnogorske javnosti, samo je dio šireg miljea u kojem navijačke grupe imaju najmanje veze sa sportom, a mnogo više sa trendovima koji su „najvažniju sporednu stvar na svijetu“ kontaminirali još od devedesetih i raspada bivše Jugoslavije, ocijenio je za Pobjedu proslavljeni srpski sportski novinar i komentator Milojko Pantić.

– To što se dogodilo u Podgorici samo je refleksija onoga što se događa u srcu tzv. srpskog sveta – Srbiji, koju je nekadašnji neostvareni i zbog toga iskompleksirani, fudbalski huligan sa sjevera Zvezdinog stadiona, na mjestu predsjednika države, pretvorio u „Tamni vilajet“ odnosno zemlju u kojoj vlada medijski mrak, bezakonje, pljačkanje i nasilje svake vrste, do ubistava djece u školama. Oživjele su sile mraka, odnosno kleronacionalističke strukture koje su razbile bivšu veliku državu i nastoje da sačuvaju ničim ograničenu vlast po svaku cijenu. To što ste vi čuli u Podgorici, to mi u Beogradu slušamo na svakoj utakmici Crvene zvezde i Partizana u izvođenju tzv. delija i grobara koji nijesu ništa drugo nego produžena ruka „Službe“, kako kolokvijalnim jezikom zovemo nereformisanu Udbu, odnosno tajnu policiju iz komunističkih vremena – ističe Pantić.

Prema njegovim riječima, kriminogena srpska vlast – to je u prevodu taj ,,srpski svet“. Takva vlast je, kaže, dovele do nezamislive tragedije, „Krvave bajke“ u 21. vijeku, samo što ovoga puta djecu nijesu strijeljali Njemci kao u Kragujevcu 1941, već unutrašnji neprijatelji Srbije.

– Uplašen od stotine hiljada građana Beograda koji su iz tuge i očaja krenuli u proteste protiv nasilja, uzurpator kompletne vlasti u Srbiji, bivši vojnik navijačke paravojske kriminalca Arkana, sada mobiliše tu svoju pretorijansku gardu svuda gdje se prostire taj njegov „srpski svet“ od Bosne i Crne Gore do Kosova. Cilj mu je da ponovo izazove sukobe u regionu da bi branio navodno ugroženo srpstvo i tako skrenuo pažnju od zahtjeva građana da podnese ostavku i da se u Srbiji formira prelazna ili vlada nacionalnog spasa. To je već viđena tragična škola vladanja koju je „osnovao“ Slobodan Milošević – smatra sagovornik.

Da li je neočekivano da se retorika za koju navodite da je uobičajena u Srbiji, čuje i ovdje: od sve glasnijeg relativizovanja ratnih zločina, promocije klerikalnih snaga, revizije istorije i sličnih pojava koje nas udaljavaju od građanske, posebno sportske priče?

PANTIĆ: Ništa za mene nije neočekivano od kada je na vlast u Srbiji došao najbolji učenik ratnog zločinca i lažnog Srbina Hulje Šešelja. Da li iko misli da je drugi ratni zločinac, kodnog imena Kapetan Dragan, postao počasni član bivšeg prvaka Evrope i svijeta Crvene zvezde, bez znanja Aleksandra Vučića. Dokaz da je on to i naredio, jeste činjenica da je Zvezdin dres sa brojem jedan ratnom zločincu predao ucijenjeni Zvezdin velikan Dragan Džajić. Njega je srpski samodržac poslije toga nagradio ,,fikus funkcijom“ predsjednika FSS. Crvena zvezda i Partizan više nijesu fudbalski klubovi već parapolicijska i parapolitička udruženja a njihovi stadioni su pretvoreni u kleronacionalističke tribine. Sve se to naravno preko „srpskog sveta“ preliva i na okolinu, a prvo u Crnu Goru koju kleronacionalisti i dalje vide kao srpsku zemlju.

Ako se incident u Podgorici sagleda u kontekstu činjenice da je samo prije pola godine Ulcinj bio domaćin jedne fantastične sportske priredbe koja je okupila sportske velikane ondašnje Jugoslavije, na kojoj ste i Vi učestvovali, kako objasniti te dvije strane medalje?

PANTIĆ: Ulcinj je i bez te predivne manifestacije sportskog prijateljstva, bio i ostao primjer kako je moguć normalan suživot i u multietničkim i multikonfesionalnim sredinama. Grad u kome dvije trećine čine građani albanske nacionalnosti i to jedni muslimanske, drugi pravoslavne, a treći katoličke vjere, grad u kome su zajedno sa Albancima i Crnogorci, Srbi, Hrvati i Bošnjaci, izbjegao je ne samo ratna razaranja već i međuetničke sukobe i svađe. Da se to može, dokaz su i Srbi i Albanci na Kosovu u području ski-centra Brezovica. Svakog vikenda preko zime na Brezovici se skija preko deset hiljada Albanaca, a usluge im pružaju domaći Srbi i nikad se tamo nije dogodio nikakav međuetnički incident. To je, dakle, moguće ali to nije u interesu vladajućih kleronacionalističkih struktura u Srbiji jer oni samo u haosu i bezakonju znaju da vrše svoju mafijašku vlast, sve se lažno predstavljajući kao veliki Srbi, branioci srpstva i patriote. Bliži im se kraj, jer su građani Beograda a i svi ostalih velikih gradova u Srbiji odlučni u namjeri da sklone kriminogenu vlast prije nego što do kraja uništi i društvo i državu.

Navijački ispadi krajnje desne sadržine kontaminiraju lijepu stranu fudbala, ujedno bude jezive asocijacije na period kada su neredi na sportskim priredbama bili uvod u disoluciju bivše države, ali i indikator rastuće ksenofobije. Kada je i kako sve krenulo „tamnom stranom“?

PANTIĆ: Sve je počelo maja 1990. godine kada je Miloševićeva „Služba“ (SDB) poslala Arkana, najvećeg kriminalca Evrope toga doba, da sa tek formiranom navijačkom paravojskom zvanom Delije, izazove međunacionalnu mržnju, tučom na Maksimirskom stadionu u Zagrebu sa navijačima Dinama. Takozvani predsjednik Srbije se i danas hvali da je bio Arkanov vojnik, doduše uz lažno opravdanje da su to bili grijesi njegove mladosti. Ustvari, tih godina je on dobio kompleks inferiornosti u odnosu na Arkanove oficire, vođe „Delija“. Nijesu mu dali ni da vodi navijače Zvezde na Novom Beogradu. Na pitanje zašto, jedan od tih vođa je rekao, zato što nije dostojan da bude vođa. Da su oni danas jači od njega i da se samo njih plaši, priznao je javno više puta. Jednom je u parlamentu rekao da je mali i slab i da nema podršku da privatizuje Zvezdu i Partizan. Njegov svijet je i Velja Nevolja koji je bio šef njegovog privatnog obezbjeđenja. Kada je htio da ga likvidira kao nezgodnog svjedoka, Belivuka su spasili hapšenjem pripadnici tajne policije u Crnoj Gori i agenture američke službe u Srbiji. Velja Nevolja je snimke likvidacije Vladimira Cvijana predao Amerikancima i to je uz mirne proteste protiv nasilja širom Srbije znak da će se vrlo brzo „nebo otvoriti“ i na ovoj „tamnoj strani“ Balkana.

Može li se sport posmatrati (makar kroz lupu naivnih idealista) odvojeno od politike, ali i otvorene kriminalizacije i klerikalizacije društva koje se prenose i na identitet navijačkih grupa…

PANTIĆ: Može i mora, jer u statutima svih sportskih organizacija svijeta stoji član u kome se kaže da su to nevladine, nepolitičke, nevjerske i nerasne organizacije. Ne znam kako je u drugim državama regiona ali u Srbiji vlast, preko toliko pominjane „Službe“, drži sve sportske organizacije i klubove. Da stvar bude još gora, gotovo svi sportski funkcioneri a i mnogi vrhunski sportisti i svjetski asovi, iz čistog koristoljublja, podržavaju torturu i diktaturu neostvarenog fudbalskog huligana na mjestu predsjednika. Kad se takva vlast promijeni, kad se Srbija pravno uredi, tek tada će i njen fudbal i njen sport uopšte biti pravi.

(Pobjeda, foto: Medija centar Beograd)