Kada vam osuđeni i presuđeni ratni zločinac Vojislav Šešelj stoluje u parlamentu, predstavlja političku, društvenu, spisateljsku, izdavačku i rijaliti zvijezdu, onda je vaša kuća – kuća ratnog zločinca.

Kad vam isti taj zločinac u centru glavnog grada Beograda, u zgradi Opštine Stari grad, uz blagoslov tzv. demokratskih gradskih struktura, posve bezbjedno i legalno organizuje promociju svoje trotomne knjižurine opskure, koja se znakovito zove U Srebrenici nije bilo genocida, onda je vaša kuća POTPUNO SIGURNA KUĆA za ratne zločince.

Režim kao fabrika zločinaca

A tu sigurnost zločinačku na svojoj koži, kostima i nervima osjetila je sinoć Nataša Kandić, koja se pod naletom šešeljoida i opštinskog obezbjeđenja sa još troje aktivista Fonda za humanitarno pravo našla na zemlji. Uzdigla se ona hrabrošću iznad Beograda, ali se u tom, od fašizma i revizionizma nevakcinisanom dijelu grada spustila na zemlju, prvi put, kako reče, u svom aktivističkom radu dugom 30 godina.

„Vojislav Šešelj je uveo nasilje u institucije i to se sada širi“, reći će na kraju Kandić za Radio Slobodna Evropa.

Šešelj je uspio, a san negatora genocida, fašista i zločinaca konačno se ostvario pred očima Srbije i svijeta. Natašu Kandić, jednu od prvih i najvećih borkinja za ljudska prava u Srbiji, patosirala je banda, kojoj čak ni u najcrnjem vremenu Miloševića nije moglo da padne na pamet da uradi takvo što.

Pa je jasno kako mu je Vučićev režim u predstavljanju sebe kao „manjeg zla“ dozvolio da u Hrtkovcima, iz kojih je pokrenuo akciju etničkog čišćenja Hrvata, napravi kuću sve sa neonskim natpisom „Kuća Vojislava Šešelja“.

I ne treba da čudi perverzija po kojoj u noći negiranja genocida Šešeljevi posilni potpuno legalno nokautiraju aktiviste koji su željeli da prisutnima podijele dosije o zločinima nad Hrvatima u Vojvodini, a koji govori o Šešeljevom direktnom učešću u ratnim zločinima.

Za vlast je sve po zakonu

A šta kaže vlast u Opštini Stari grad?

„Mi stvarno ne možemo da kontrolišemo šta će oni raditi u okviru svog stranačkog skupa. Prosto, zakonski im je dozvoljeno da koriste salu“, rekao je za RSE predsjednik Opštine Marko Bastać.

Jasno je, kad ovo čujete, da je država Srbija sama od sebe napravila trenutno najsigurniju kuću za ratne zločince u svijetu.

I onda, u perverznoj igri, ne samo da Šešelj u svom knjiškom smeću potpuno nekažnjeno unižava bezmalo 8.000 ubijenih Srebreničana nego pljuje, naredbom „Izbacite ih!“, i po Kandićki i po ubijenim Hrvatima Srema i po Srbiji i po zdravom razumu i po susjednoj Bosni i Hercegovini.

Jer mu se može!

Jer je nakaradni sistem od žene heroja Nataše Kandić tri decenije uporno i sistematski stvarao izdajnika i kukavicu, dok se njeno tijelo nije u konačnici sjedinilo sa betonom beogradske Opštine Stari grad.

Sa druge strane, ubijeni, spaljeni, silovani, protjerani, ostavljeni, unakaženi ljudi Bosne i Hercegovine, po tom nakaznom pamfletističkom i lažovskom sistemu, bili su ili „izmišljeni likovi u nekoj tamo Bosni“ ili produkt „muslimanske i belosvetske zavere“. Pa su se ti „muslimani“ baš na ove dane prije 26 godina samogranatirali po Markalama, dok je u međuvremenu Davorin Popović „bacao srpsku decu lavovima“ u sarajevskom zoološkom vrtu.

Eto, to ludilo je metastaziralo u zbornicima radova kojekakvih nacionalista ublehaša na funkcijama profesorskim koji kažu da su masovne grobnice sa mrtvim Bošnjacima tek produkt kvalitetne asanacije terena srpske vojske (sic!).

Eto takav je to sistem i takva je to fabrika laži, koja baš ove godine, četvrt vijeka od obilježavanja genocida u Srebrenici u stonom srpskom gradu Beogradu, u Opštini Stari grad, uz „amen“ i opozicije i vlasti, promoviše sramotu od Boga i naroda, knjigu koja direktno negira genocid sa potpisom Vojislava Zločinca Šešelja, a sve začinjeno zlostavljanjem šačice pravednica i pravednika koji hoće da zaustave tu sramotu i zlo.

Radujte se, zločinci!

O, kako se obaranju na pod Nataše Kandić raduje Ratko Mladić, ratni zločinac, koji se krio i u Beogradu! O, kako se raduje Radovan Karadžić, ratni zločinac, koji se krio i u Beogradu! O, kako se raduje kamarila resto zločinaca koji su se krili u Beogradu!

A najviše od svega raduju se zato što znaju da im se zločin isplatio. Jer, poslije Šešelja, zahvaljujući aktuelnim srbijanskim vlastima, ratni zločinci, od Šljivančanina do Lazarevića, postali su i profesori i voditelji i gosti i naratori i gurui – jednom riječju, slobodne zvijezde i heroji u zločinom zarobljenoj Srbiji.

Recite: da li ima bolje, slobodnije i sigurnije kuće za ratne zločince od Srbije?

Recite: da li ima pogodnijeg mjesta za nesoj, zlo i izrode od zemlje u kojoj se napijeva: „U Srebrenici genocid nije bio, dabogda se triput ponovio“?

Ovo je tako prokleto i plastično prikazan i zvanični i nezvanični stav sadašnje srpske politike prema genocidu.

(Al Jazeera)