Sa motom “Vreme teskobe”, na ovogodišnjem festivalu Sterijino pozorje u Novom Sadu biće izvedeno devet predstava u takmičarskoj selekciji i tri u međunarodnoj selekciji “Krugovi”.

Na dan otvaranja, van konkurencije, biće izvedena predstava “Mileva” o Milevi Marić Ajnštajn, a radi se o regionalnom projektu u kojem učestvuje pet autorki koje upravo rade na predstavi koju u produkciji Sterijinog pozorja i Fondacije “Novi Sad – Evropska prestonica kulture” radi Narodno pozorište iz Sombora.

“Ovogodišnja selekcija ima dosta kurioziteta, ali svakako je jedno od njih i činjenica da Kraljevačko pozorište prvi put nastupa na festivalu što se, naravno, uklapa u misiju Sterijinog pozorja da pored toga što promoviše domaći dramski tekst promoviše i samu pozorišnu delatnost”, rekao je dr Milivoje Mlađenović, selektor 67. Sterijinog pozorja na danas održanoj konferenciji za novinare u ovoj pozorišnoj ustanovi.

Prema rečima Mlađenovića, najvažnija karakteristika ovogodišnjeg takmičarskog programa koja proističe iz osnovne misije, jeste zastupljenost prvoizvedenih, originalnih dramskih dela: od devet predstava u takmičarskom programu pet su praizvedbe, od kojih su četiri orignalne drame a jedna je dramatizacija romana. Pored toga, i predstava na otvaranju festivala, kao i ona koja će biti izvedena u čast nagrađenih prilikom zatvaranja festivala 3. juna, praizvedbe su dramskih dela.

Milivoje Mlađenović je odgledao uživo 51 predstavu pozorišta u Srbiji i regiona, i sedam predstava u formi video snimka i za ovogodišnju takmičarsku selekciju odabrao devet.

To su: “Izbiračica”, Koste Trifkovića u režiji Ive Milošević, Narodno pozorište/Narodno kazalište/ Nepszinhaz, Subotica; “Protekcija” Branislava Nušića u režiji Kokana Mladenovića, Narodno pozorište Sarajevo, Bosna i Hercegovina; “Kod večite slavine” Momčila Nastasijevića u režiji Sonje Petrović, Srpsko narodno pozorište Novi Sad i Centar za razvoj vizuelne kulture Novi Sad; “Čudo u Šarganu” Ljubomira Simovića u režiji Jagoša Markovića, Jugoslovensko dramsko pozorište, Beograd; “Godine vrana”, autora i reditelja Siniše Kovačevića; Narodno pozorište, Beograd; “Rolerkoster” Jelene Tajgo u režiji Milice Kralj, Atelje 212, Beograd; “Poslednje devojčice” Maje Pelević u režiji Kokana Mladenovića, Pozorište „Deže Kostolanji“, Subotica; “Fleke” Tijane Grumić u režiji Juga Đorđevića, Kraljevačko pozorište; I “Bludni dani kuratog Džonija” Filipa Grujića u dramatizaciji Dimitrija Kokanova u režiji Jovane Tomić, Novosadsko pozorište/ Újvidéki Színház, Novi Sad i Sterijino pozorje.

U selekciji Krugovi, takođe su izabrane predstave iz korpusa nacionalne dramaturgije: “Ja sam ona koja nisam”, pisac Mate Matišić, režija Paolo Mađeli; ZKM Zagreb, Hrvatska; “Usidrene”, pisac Elvis Bošnjak, režija Anastasija Jankovska; HNK Split, GDK „Gavela” Zagreb, HNK Zadar, Hrvatska; “My name is Goran Stefanovski”, dramaturg Branislava Ilić, režija Branislav Mićunović; Dramski teatar Skopje, Severna Makedonija.

Predstava u čast nagrađenih

Poslednji dan festival, tradicionalno, biće upriličena predstava u čast nagrađenih. Za ovogodišnje zatvaranje festival 3. Juna, najavljena je predstava “Hrkači”, tekst i režija Nikola Pejaković; Narodno pozorište Republike Srpske Banjaluka, a selektor Mlađenović ističe da se radi o urnebesnoj predstavi, sa elementima teatra apsurda, o komediji o koroni, i da u godini velike teskobe, komedija Nikole Pejakovića dolazi kao idealna scenska forma za preko potrebno rasterećenje i duhovnu relaksaciju publike.

Vreme teskobe

O izabranom credo festival, selektor Milivoje Mlađenović ističe: “Sterijino pozorje nije, niti je bilo, a valjda neće ni biti ni presek, ni prosek pozorišnog stanja duha, niti stanja pozorišta u Srbiji. Ova manifestacija je, bar tako je doživljava većina pozorišnih delatnika, snimak vitalnosti, kapaciteta i potencijala pozorišnih vrednosti prelomljenih kroz domaću dramsku literaturu. Najznačajnija tekovina Sterijinog pozorja je da opiše model sveta u kome živimo i ustanovi kakav je dramski izraz tog modela i da na osnovu toga vrednuje nastale pozorišne tvorevine.

O pandemiji korone i njenom delovanju, uticaju na pozorišni život, samo toliko: iscrpla nas je, iscedila, ispraznila, emotivno i mentalno pomerila iz težišta. To može lako da se ustanovi u brojnim ostvarenjima iz minulog perioda. Mnogi pozorišno vredni poslovi pretrpeli su oštećenja na strukturalnom, značenjskom i recepcijskom nivou. Otuda se osećanja teskobe, straha, potuljenosti, iznemoglosti i razočaranja nameću kao opšte stanje duha koje je zaposelo i naš pozorišni prostor. Kada se tome doda i mogućnost da našu kulturu preplavi nekultura koja izbija odasvud, slika je još neveselija. Ne preostaje nam ništa drugo nego borba da se i pozorišni sistem rehabilituje i ojača“.

(Danas)