Mađarska desničarska, antisemitska i antiromska partija Jobik oformila je u subotu 2. marta svoje zvanično „južnoregijsko“ predstavništvo u Subotici. Organizacioni zadaci povereni su Endreu Đeriju, nastavniku iz Sente. Kako u Jobiku kažu, njihov najvažniji zadatak je „autentično predstavljanje južnoregijskih Mađara“. Osim toga, tvrde da cilj Jobika nije da se pozicionira kao još jedna partija u Vojvodini, već samopromocija, prikupljanje informacija iz prve ruke o Južnoj regiji, kao i težnja za podrškom u lokalnom stanovništva.

Jednom rečju – vrbovanje, s obzirom da se u Mađarskoj na proleće 2014. godine raspisuju izbori na svim nivoima. Ako se prisetimo izbora u Srbiji 2012. godine, Jobik je pružio zvaničnu podršku radikalnoj nacionalnoj partiji Pokret mađarske nade (PMN) iz Subotice, sa kojom deli iste ili slične stavove po pitanju „buđenja nacionalne svesti“, „sna o Velikoj Mađarskoj“, kao i „o potlačenom statusu vojvođanskih, ili kako vole da kažu južnoregijskih Mađara“. Ove dve srodne partije i dalje ne prihvataju stvarnost da se ciljani entitet danas zove Vojvodina, ili tu stvarnost naprosto izvrću radi svojih političkih interesa u regionu.

Iako Pokret mađarske nade, i pored velikih nada nije prošao cenzus na izborima 2012 na pokrajinskom nivou, on održava aktivnu saradnju sa mađarskom partijom Jobik na polju „zastupanja interesa mađarske manjine u Južnoj regiji“. Interesi mađarske manjine u Vojvodini, u organizaciji PMN zastupljeni su između ostalog i tako što je mađarski Jobik 2012. godine skupio određeni broj zastava Mađarske i donirao ih selima u Vojvodini sa većinskim mađarskim stanovništvom, zatim iniciranjem formiranja civilne straže po selima usled recipročnog porasta broja doseljenih Roma i krađa. Interesi Mađara u Vojvodini se zastupaju i kroz tribine i građanske forume na kojima uglavnom nastupaju predstavnici Jobika, jer se centrala u Budimpešti valjda najbolje razume u potrebe manjina u Vojvodini i regionu.

Na taj način, promocija Jobika u Vojvodini na delu je još od početka postojanja partije PMN, a poseban akcenat je dobila onda kada je mađarska manjina počela da aplicira za mađarsko državljanstvo, uz najavu biračkog prava. Biračko pravo za državljane van matice omogućio je mađarski Zakon o izborima donet krajem 2011. godine, izglasan od strane Fidesa i Jobika. Ovaj zakon međutim propisuje da glasači izvan matice mogu da glasaju isključivo za partijske liste, iz čega logično sledi i neophodno partijsko prisustvo u regionu, na raznim nivoima društvenog i političkog života. Osim oštrih osuda „antimađarizma“ – kako jobikovci javno etiketiraju društveno-politički presek stanja u Vojvodini, oni uzimaju i aktivno političko učešće u podršci mađarskim momcima iz Temerina, koji sede u pritvoru zbog međuetničkog incidenta iz oktobra meseca prošle godine.

Dosadašnje jobikovske aktivnosti u Vojvodini, izgleda, bile su samo pripreme za njihovo fizičko političko prisustvo. Čak i ako zvanično nisu politička partija, Jobik se u Vojvodini pozicionira kao dušebrižnik, nacionalni sapatnik, borac za manjinska prava, sejač nacionalističkog semena, zastupnik istorijskih vrednosti – jedinstva svih Mađara, ali i kao ofis za deljenje partijskih knjižica, vrbovanje omladine u najavi, potrebne za mešanje lepka za plakate u predizbornoj kampanji, i tome slično. U svemu tome partija Jobik ima svesrdnu podršku Pokreta mađarske nade, kao i novokomponovanog fantomskog portala delhir.rs (Južne vesti), koji služi kao njihov medijski huškač i manipulator u širenju nacionalističke ideologije i iskazivanju mržnje prema većinskom stanovništvu.

Mađarska manjina u Vojvodini mora da ima na umu da se za njihove interese u lokalu najpre moraju izboriti sami, u zajedništvu sa svojim nemađarskim sugrađanima, i da ne sme dozvoliti da ekstremističke partije poput Jobika ili Pokreta mađarske nade pozerski preuzmu tu ulogu, i budu faktor razgradnje i sukoba, zarad sopstvenih političkih poena. Jer, ni politika Jobika, a ni PMN-a, ne uključuje strategiju stvaranja novih radnih mesta, ne govori i ne radi ništa na poboljšanju stanja u školstvu, zdravstvu i poljoprivredi, što zapravo jesu realni problemi svih građana u Vojvodini. Naime, njihova politika ne dobacuje dalje od nacionalističkog lupanja u doboš, a od nacionalizma se još niko nije najeo.

(Autonomija)