Naslov je mogao da glasi “Osnivač koncentracionog logora u Skupštini Srbije“. Pa je naslov mogao da glasi “Osnivač koncentracionog logora zamjenik načelnika Opštine Novi Beograd“. I ne bi bilo greške, osim hronološke. Naime, uvijek je riječ o istom čovjeku, Svetozaru Andriću.

Osnivač Sušice koja je progutala 1.600 ljudi

Svetozar Andrić, ako ima još onih koji ne znaju, je čovjek koji je kum, arhitekta, ideološki tvorac i zemaljski osnivač koncentracionog logora Sušica u blizini Vlasenice, kroz koji je prošlo oko osam hiljada ljudi i u kome je zvanično ubijeno 1.617 osoba, a nezvanično ovom broju dodajte još oko hiljadu ljudi koji su odvedeni i ubijani lokalitetu Han Ploče.

O Sušici, najvećem koncentracionom logoru za vrijeme agresije na BiH ispričano je nebrojeno mnogo priča. Ipak nedovoljno. U njemu je skončao, preciznije ubijen je Edin Salaharević, najveća mlada nada jugoslovenske košarke. Kosti najboljeg mladog košarka Jugoslavije koji je ubijen u zloglasnoj Sušici nađene su na više lokacija, u više masovnih grobnica, a kosti njegovog oca nikad nisu pronađene. To mu je valjda bila “nagrada“ zato što je bio najbolji od najboljih. Sušica to logorsko čedo Svetozara Andrića progutala je braću Efendić iz Vlasenice.

Pazite sad, njih osam!

Dobro ste pročitali, osam braće Efendić pojela je Sušica. Od oca Ibre i Majke Azeme ubijeni su: Hilmo, Salih, Šukrija, Haso, Osmo, Salko, Ahmo i Šemso.

Jel’ može ljudski um to sebi uopšte predstaviti???

Nego, znate li da je narečeni novi član Gradskog vijeća Beograda, Svetozar Andrić bio i na čelu zloglasne Birčanske brigade VRS, koja je tokom maja i juna 1992. godine protjerala bošnjačko stanovništvo iz 20 vlaseničkih sela? Ne znate? Pa je onda taj isti Svetozar Andrić 14. jula 1995, odmah nakon genocida u Srebrenici, imenovan za načelnika Štaba Drinskog korpusa VRS. Valjda mu je to bila nagrada.

Ali ovo je samo kroki beščašća i užasa koji se može vezati za Andrićevo ime i prezime.

Srbija nagrađuje ratne zločince i to je praksa

Druga strašna stvar je da politički i pravni sistem Republike Srbije i njeni prateći organi, baš i nagrađuju Svetozara Andrića. Vidjeli smo, prvo priznanje je bilo u stolici komandanta zloglasnog Drinskog korpusa. Pa je onda sjedio Andrić na mjestu zamjenika načelnika najveće, novobeogradske opštine, bez bilo kakvih velikih i zvaničnih osuda, naprotiv. Nakon toga je otišao na viši položaj u Skupštinu Srbije, da bi na koncu došao do mjesta vijećnika grada Beograda.

Sve u svemu velika karijera, zločinačka i politička – civilna da se tako izrazim. I sve mi se čini da Andrić ne bi bio tu gdje jeste da nije radio to što je radio. Samo naivni ili oni koji ne poznaju situaciju u Srbiji – sigurnoj kući za ratne zločince – se mogu iznenaditi.

Andrić nije jedini, niti je izuzetak. Na sramotu te iste Srbije. Ne treba posebno ukazivati ni na ratnog zločinca Arkana, niti na ratnog zločinca Šešelja, niti na njegove radikale, niti na sve ostale (ne)ljude koji parazitiraju u tom sistemu. Pa zaboga, zar nije dovoljno kazati da je u Hramu Svetog Save, u navodno najsvetijem mjestu Crkve Srbije 5. avgusta 2011. održana promocija knjige možda najvećeg krvoloka u agresiji na BiH, Milana Lukića – istog onog koji je spaljivao tek rođenu djecu u živim višegradskim lomačama.

I onda je pravilo, a ne izuzetak da se ovakvi neljudi poput Svetozara Andrića usidre u politički sistem Srbije. Zapravo, oni ga hrane i održavaju.

Još uvijek ne vjerujete?

Gradonačelnik Beograda Aleksandar Šapić, novi šef Svetozara Andrića, ljubitelj četnika, osuo je nedavno drvlje i kamenje na Fond za humanitarno pravo, koji je još prije četiri godine podnio krivičnu prijavu protiv Andrića za ratne zločine počinjene u BiH tokom devedesetih godina.

I još važnije, ne treba zaboraviti da je Svetozar Andrić došao na najnoviju poziciju na mjesto beogradskog vijećnika prije par dana na prijedlog Vučićevog SNS-a. I još prije toga, nemojte zaboraviti da Tužilaštvo Srbije po pitanju Andrića radi jedno veliko ništa, ili kako kažu iz Fonda za humanitarno pravo za Radio Slobodna Evropa (RSE) da od Tužilaštva, na pitanje o tome u kojoj je fazi slučaj, dobijaju samo uopštene odgovore – da oni “postupaju po krivičnoj prijavi”.

I dok se Tužilaštvo ne petlja u svoj posao, čovjek koji je optužen za najstrašnije ratne zločine ne samo da dobro živi, nego napreduje sve od gradske do države Skupštine pa natrag. Kao uvažen član društva i zajednice.

Na koncu, promislite samo, kakav je to čovjek koji može biti uvažen kao zločinac u jednom društvu? I to nije samo pitanje za Andrića, za njega ponajmanje. To je pitanje za cjelokupno srbijansko društvo koje do idolopoklonstva obožava ratne zločince. To je zapravo krucijalno pitanje, a odgovor na njega može dovesti ili do početka izlječenja tog društva ili do još radikalnije fašizacije.

Ako Svetozar Andrić i ostali neljudi budu umjesto procesa pred sudom dobijali profesionalna i društvena unapređenja, stiče se jednostavan utisak-zločin se itekako isplati u ovakvoj Srbiji.

A sad pogledajte ovog čovjeka, vidite gdje je, pa se sjetite ubijenog Edina Salaharevića, sjetite se braće Efendić – njih osam, sjetite se još 1.600 mučki ubijenih civila, pa vidite i sami gdje je Srbija danas.

(Al Jazeera, foto: privatna arhiva)